Van Makassar naar Rantepao.

Donderdag 29 september.

Vandaag  beginnen we met een stadstoer in Makassar en bezoeken eerst het Fort Rotterdam.
Nadat Makassar in 1667 door VOC admiraal Cornelis Speelman en diens lokale bondgenoot Arung Palakka werd verslagen, werd het fort als onderdeel van het Bongaals verdrag overgedragen aan de VOC. Speelman herdoopte het Fort Rotterdam, naar zijn geboortestad. De Nederlanders bouwden op de locatie van het Makassaarse fort een Europees verdedigingswerk. In de periode na 1673 kreeg het fort zijn huidige vorm, die met zijn met vijf bastions wel wat aan een schildpad doet denken. Daarnaast werden er op de binnenplaats huizen in Hollandse stijl en een kerk gebouwd. 

Na de bezichtiging van dit fort gaan we naar de oude haven, Daar vinden de activiteiten nog plaats zoals dat al jarenlang het geval is. Geen grote hijskranen en andere technische hulpmiddelen. Alles gaat nog met de hand en op de rug/ De vrachten worden met menskracht van boord gehaald en andersom. Zeer zwaar werk! De Indonesische regering houdt deze situatie bewust in stand om werk te behouden voor de ongeschoolde krachten.

Hier even rondgewandeld en gesproken met een paar havenarbeiders die werkelijk overal vandaan komen. Marokko,  Zimbabwe, Java etc. Daarna verlaten we de stad om naar Rantepao te reizen in Torajoland. We hebben natuurlijk nog de nodige stops onderweg voor koffie, lunch en leuke foto’s. Onze laatste stop is bij de erotische bergen. De man en de vrouw. 

Dan gaan we door naar het hotel waar we ’s avonds pas om 9 uur aankomen. We hadden niet verwacht dat het zo’n  lange reis zou zijn. Maar snel eten en nog even wat blogjes plaatsen want we hebben eindelijk weer wifi. Morgen  mogen we uitslapen, we hoeven pas om half acht op te staan. 

Van Sumatra naar Sulawesi.

Woensdag  28 september2016.

  

En wij maar denken dat we vakantie hebben.  Kwart  voor drie vannacht, nok, nok op de deur. Goedemorgen! Opstaan, wassen, koffer buiten de deur zetten en hup de bus in. We gaan terug naar Medan over de weg die weg is. (aardbeving)  Het ritje van 90 km duurt nu maar  4 uur en we kunnen dus rustig gaan ontbijten in Medan. Dan naar het vliegveld om in te checken voor de vlucht naar Jakarta. Deze vertrekt mooi op tijd  en we landen daar om kwart over 1. 

Hierna vliegen we  door naar Makasar Sulawesi. Daar aangekomen staat een nieuwe reisleider op ons te wachten. Waar we op Sumatra een bus voor 50 personen hadden moeten we nu genoegen nemen met een kleinere bus waar 30 mensen in kunnen. Wel jammer want wat extra zitplaatsen (lees slaapplaatsen) zijn nooit weg. Ook de geluidsverbinding is niet al te best dus we hebben moeite om de reisleider, hij heet Cornelis, te kunnen verstaan. Rond half negen ‘’s avonds zijn we in ons hotel dus hebben we er een reisdag van 17 uur op zitten. Nog gauw even wat eten en daarna niet te laat naar bed want morgen vroeg gaat de wekker weer om half zes.

Orang Oetans!

Dinsdag 27 september.

Vandaag zouden we de voederplaats van de Orang Oetans bekijken en daar had ik echt zin. Maar het blijkt dat deze al sinds februari gesloten is omdat ze allemaal weer teruggezet waren de jungle in. Balen want FOX maakt je daar wel lekker mee. Klere eind rijden hiernaar toe en geen Orang Oetans zien dat kan natuurlijk niet. We besluiten om een trekking van ca. 3 a 4 uur te gaan doen met een gids en een hulpje voor mij. En nu maar hopen dat we geluk hebben en ze ergens kunnen spotten, en zowaar de goden zijn ons goed gezind, het begint  al  met de thomasapen die voorbij komen slingeren, we vinden de makaken en de gibbons.

Dan krijgt onze gids van zijn assistent door dat we in de buurt van Orang Oetans zitten dus dat wordt doorzetten. Met stok en hulpje, klauteren en klimmen we verder over de hier en daar best wel glibberige stukken (vanwege de heftige regenval)over bomen en vergroeide lianen.  En daar zijn ze dan. We spotten 2 vrouwtjes Orang Oetans en ook nog twee baby's. Foto;s maken was moeilijk maar hier zijn er toch een paar.

Het was echt een schitterde trekking  `s ochtends. En ook al was het bijzonder zwaar en zitten we onder de modder.

WE HEBBEN ER VAN GENOTEN!!

Terug in het hotel lopen we naar de kamer waar een paar vrouwen  al voor onze deur zitten te  wachten om onze schoenen schoon te maken en te poetsen. Ja ze weten wel waar ze moeten zijn om een paar centen te verdienen. Maar we vinden het wel fijn dus we krijgen later onze schoenen als nieuw terug. Binnenkort maar even kijken wanneer we ergens wat langer zitten om de rest te laten wassen. Nu eerst zelf even douchen (koud water) want het hotel waar we nu zitten heeft de sterren ook nog niet gevonden. Er is geen warm water en andere luxe maar ja dat hoort natuurlijk ook een beetje bij de jungle en na zo'n tocht waar je drijfnat van het zweet terug komt is zelfs een koude douche lekker. Na wat gerust te hebben besluiten we het dorpje in te lopen waar we zitten, want Harrie wil graag even lunchen. 

Helaas krijg ik er nog steeds niet veel in en blijft het bij een jus d`orange, wat ook goed smaakt. Daarna nog een stukje lopen en over de rivier via de hangbrug weer richting hotel waarbij we toch nog een wifi punt voorbij komen en snel even de mail checken. Dan begint het weer te donderen, dus snel naar het hotel voordat de tropische bui ons overvalt. 

Onderweg naar Bukit Lawang.

Maandag 26 september.

Een vroege start vandaag. Om kwart over zes zitten we al aan het ontbijt. We gaan met de boot terug naar de vaste wal. Het is een prachtige overtocht over het Tobameer zo in de vroege ochtend met de mist nog tussen de bergen. De temperatuur is heerlijk en we kunnen dus lekker in de zon zitten op het dek van de Toledo Inn.

Na ca. 3 kwartier staan we weer aan wal en worden onze koffers  naar de bus gebracht en we mogen zelf de handbagage meenemen. Toch lekker dat je niet alles hoeft te sjouwen.  Na een half  uurtje rijden nog even een fotostop om het mooie uitzicht over het Tobameer vast te leggen en dan gaan we weer. Het wordt een lange reis vandaag want we moeten eerst terug naar Medan en dan door naar Bukit Lawang over een zeer slechte weg.


Onderweg bezoeken we nog wel een rubberplantage waar we de nodige uitleg krijgen en een demonstratie zien hoe de latex uit de bomen wordt gehaald. Hier maken ze o.a. schoenen, matten en condooms van. Rest ben ik vergeten.





Daarna nog een bezoek aan de palmolieplantage. Van de trossen die gekapt en geperst worden voor de olie  maakt men o.a. Palmolive zeep en frituurolie. De lunch is in Medan en dan moeten we ca. 90 km over een weg die geen weg is. We doen hier ongeveer 6 uur over met ook nog een lekke band onderweg komen we tegen achten `s avonds in het Bukit Lawang aan
waar het noodweer is. Zwaar onweer en heel, heel, heel, veel regen.

Rustdag

Zondag 25 september

Tjittie had een slechte nacht. Diverse keren uit bed om over te geven en diarree. Waarschijnlijk is  de oorzaak een combinatie van diverse factoren. Oververmoeidheid, temperatuur, medicijnen. Een optionele excursie hebben we afgezegd. Tjittie heeft tot half drie in bed gelegen en Harrie  had even de tijd om de krant te lezen en ook lekker bij te komen. In de loop van de middag knapt Tjittie weer wat op en we gaan 's avonds wel mee naar een gezamenlijk diner (voor Tjittie wat witte rijst) met de hele groep. Aan het einde van de maaltijd gaf het echtpaar van het restaurant nog even een optreden met mooie  liedjes. Verder valt er niet veel te melden. Morgen maken we een lange busreis naar het noorden van Sumatra. Hier gaan we hopelijk de Orang Oetangs ontmoeten.

Samosir.

Zaterdag 24 september.

Vandaag moesten we vroeg op. Kwart over zeven vertrekt de bus. We gaan van Brastagi naar  het Tobameer. Hierin ligt het eiland Samosir waar we twee nachten zullen verblijven.  In dit gebied leefden vroeger de kannibalen. Eerst stoppen we bij de vulkaan Sinabung. Deze is nog aktief en dan is het natuurlijk leuk om dat even op de foto zetten. Daarna gaan we door naar  Sipisopiso, dat is een waterval van ruim 100 meter . Hier hebben we   een mooi uitzicht over het Tobameer en de omgeving. Een mooi plaatsje dus om koffie te drinken. Vervolgens maken we een stop in het oude pittoreske Batakdorpje Pematang. Hier woonde een koning met zijn 24 vrouwen.

Naast hun onderkomen waren er ook gebouwen voor het personeel en de bewaking. Ook is hier  de begraafplaats waar de koning ligt en zijn nakomelingen nog steeds begraven worden. Dan gaan we door  naar de oever van het Tobameer waar we in het plaatsje Prapat lunchen en dan per boot de overtocht maken naar het eiland Samosir waar we twee nachten in een 0 sterren hotel verblijven. Het aantal sterren zegt blijkbaar niet zoveel  want het is een prachtig hotel met een schitterend uitzicht.  Op de kamer ontbreekt alleen een wifi verbinding en een haardroger. Bovendien is er alleen warmwater beschikbaar tussen 5 en 8 uur , ’s morgens en ’s avonds. Op Samosir aangekomen bezoeken we eerst de dorpjes Tomok en Ambarita. In het ene liggen een aantal koningsgraven en in het andere dorpje werd  vroeger rechtgesproken en het vonnis uitgevoerd. 

                                                                                                                                                      

    

                            

De meeste daders werden daarna op rituele wijze vermoord en als laatste onthoofd en opgegeten. Dan nam de koning het hoofd en nam een slok van het bloed en gaf het daarna door aan zijn volgelingen. Zou hier de uitspraak ik kan zijn bloed wel drinken vandaan komen?

In het hotel aangekomen genieten we nog even van een heerlijk diner met natuurlijk rijst, bami en de  bijbehorende groenten en vlees . Nog even geprobeerd om verbinding te krijgen maar het internet werkt hier echt traag en het wil dus niet lukken. Gezien Tjittie niet echt lekker is gaan we naar onze kamer. De dag was ook wel lang genoeg.

Uitzicht van ons balkon.

Onderweg naar Berastagi.

We hebben heerlijk geslapen na de lange reis, dus nu komt het genieten. Eerst een stadstoer door Medan ( wat slagveld betekend) de hoofdstad van Noord Sumatra. We bezoeken daar de grote moskee en maken een praatje met een moslim die heel graag wil dat we een foto van hem maken. Doen we met plezier. Daarna gaan we naar het paleis van de Sultan, net zoiets als de burgemeester bij ons, maar dan wel met een mooier onderkomen. Na de stadstoer gaan we de bergen in. Langs de wegen staan prachtige Calla`s die speciaal aangeplant zijn. We zien van alles onderweg en met name veel bussen waar mensen bovenop zitten. Dit mag niet maar wordt op het platteland wel getolereerd. Wij dachten altijd dat het ging om niet te hoeven betalen maar het blijkt dat je daar soms meer voor moet betalen omdat je uitzicht beter is.

In de bus verteld onze reisgids het nodige over de stad Medan en de dorpjes waar we nu doorheen komen. De bevolking die hier in deze omgeving woont leeft  merendeels  van de landbouw. Er wordt hier van alles verbouwd o.a. kokospalmen, bananen, maïs, rijst etc. Onze volgende stop is de koffiestop en deze is bij een prachtig restaurant en dito tuin. Vervolgens gaan we verder de bergen in, het wordt steeds een beetje koeler en dat is lekker. Onderweg hebben we nog een korte stop bij de vleermuizen. Deze worden in het oerwoud met netten gevangen en voor consumptie gebruikt. Alles met pootjes wordt hier gegeten, behalve tafels en stoelen, volgens onze reisleider. De vleermuizen worden gebakken om op te eten als medicijn  tegen astma. Schijnt goed te werken. 

We zitten nog maar goed en wel in de bus of er is al een volgende ongeplande stop want er slingeren en spelen allemaal apen langs en op de weg en dat is natuurlijk ook leuk om even foto’s van te maken. Het zijn makaken. Na deze stop rijden we door naar onze eindbestemming van vandaag en gaan daar voor we naar het hotel gaan nog even de fruitmarkt over. Ik vroeg bij een marktkraam wat voor soorten fruit het allemaal waren en ze liet me van alles proeven, mangistan, salak (slangenfruit), kaki en tamarillo. Heerlijk!

Op weg naar het hotel in Berastagi komen we nog langs een prachtige katholieke kerk waar we ook nog maar even een kijkje nemen. Dan inchecken en heerlijk op het balkon genieten van een drankje. Het hotel is prachtig gelegen met een mooi zwembad en tuin. We gaan nog even aan de wandel en dan is het alweer tijd voor een douche en het diner.

Vertrek en aankomst

Na alle voorbereidingen is het dan zo ver. Woensdagochtend half 11. De taxi staat voor. Jannie brengt ons even naar het station. We hebben mooie reistijden en daarom nemen we de trein naar Schiphol. Lekker relaxt en niet duur met de AH dagkaarten en ook nog  gratis koffie en 4 weken het AD. Om elf uur zitten we in de trein, krantje, koffie en broodjes. Wat wil je nog meer. Alles loopt als een trein. Om half twee zijn we op Schiphol. Helaas gaat het daar wat minder soepel. Een lange rij voor de incheckbalie. Hier hebben we bijna een uur moeten wachten. Daarna nog even buiten in het zonnetje zitten met een fruithapje en dan in het vliegtuig naar Jakarta. Totaal 11365 km en 13,5 uur vliegen. We vertrekken iets later dan gepland maar geen grote vertraging. Na het eten proberen we om te slapen maar jammer genoeg wordt de baby voor ons net wakker. :-(. Dus de oordopjes maar in, het slaapkamer op en zowaar we slapen/dommelen nog wat. De vliegreis gaat verder prima en we landen half twaalf (Indonesische tijd) op Jakarta, daar een complete rondreis over het vliegveld voor onze vlucht naar Medan (Sumatra) De vlucht gaat ook weer met enige vertraging en daarna nog met de bus naar het hotel. De lange reis zit er nu op (26 uur onderweg). Na het diner maar snel naar de kamer en bijkomen.

Weer naar Indonesie.

Rondreis Sumatra Sulawesi Bali en Flores.

Dit jaar  gaan we weer naar Azië. Het wordt voor de tweede keer Indonesie. 

Een rondreis naar de eilanden Sumatra, Sulawesi (voorheen Celebes) en Bali met Fox. Daarna gaan we samen nog 4 dagen naar het prachtige eiland Flores. 

Woensdag 21 september vertrekken met de trein naar Schiphol wat het begin is van een lange reisdag. Om 16.45 vertrekt het vliegtuig naar Djakarta. Een vlucht van 14 uur. Daarna nog een tocht van 2,5 uur naar Sumatra waar we landen in Medan. 

We gaan ervan uit dat de lange vliegreis de moeite waard is voor een mooie vakantie in een prachtig land. 

We hebben er ieder geval veel zin in en afhankelijk van de internet verbinding hopen we jullie regelmatig op de hoogte te houden van onze ervaringen.

Tjittie en Harrie